Trzeci zasiew rzeżuchy

Etnobotaniczna szata, cała z żywej rzeżuchy zrobiła furorę.

Teresa Murak, znana polska artystka, której tworzywem jest rzeżucha, wybrała się na spacer po Warszawie w 1975 roku w sukni porośniętej rzeżuchą.

Spacer w zielonej szacie wywołał sensację.

Suknia trafiła do Centrum Sztuki Współczesnej. Rzeżucha jest oczywiście zasuszona.

Nasionka rzeżuchy są bardzo żywotne – kiełkują z niesamomowitym dynamizmem.

Możemy zaobserwować to wtedy, kiedy wysiewamy je na wiosnę, najczęściej przed Wielkanonocą.

Rzeżucha niejedno ma imię!

Kępkę bladoróżowych kwiatów rzeżuchy łąkowej Cardamine pratensis o bladoróżowym kolorze fotografowałam na nielnym spacerze.

Niemiecka nazwa rośliny Wiesenschaumkraut – łąkowa pianka najlepiej oddaje jej charakter.

Zebrałam trochę, poeksperymentowałam, poczytałam.

Roślina lubi wilgotne łąki. Jest jadalna, ma lekko gorzkawy smak. Wiosną, tuż po zakwitnięciu jest najsmaczniejsza – nie zawiera tak dużo goryczy.

Zasobna w witamine C i choćby z tego względu warto ją stosować jako składnik wiosennych sałatek, smoothie, dodawać do kanapkowych smarowidełek, zup, sosów.

Dobra na wątrobę i woreczek żółciowy

Łąkowa rzeżucha działa moczopędnie, czyści krew, działa dobrze na trawienie, oczyszcza organizm, uspokaja.

Fitoterapia poleca ją przy reumatyzmie, robakach. Roślina działa przeciwbólowo, rozkurczowo (przy bólach miesiączkowych), mineralizująco.

Cenne źródło siarki oraz jodu. Obniża poziom cukru we krwi.

Kiedyś stosowano ją przy owrzodzeniach skóry.

Herbatka przeciwgośćcowa